Opis topograficzny
| Opis topograficzny | |
|---|---|
| Kategorie | Mapa |
| Powiązania | Formularz |
| Drukowanie | |
| Eksport do pliku rastrowego | |
Opis topograficzny punktu geodezyjnego
Spis treści
Definicja
Dla punktów osnowy geodezyjnej stabilizowanych trwale sporządzamy opis topograficzny. Jest to dokument o sformalizowanym wzorze który umożliwia odszukanie punktu osnowy w terenie, sprawdzenie czy nie został uszkodzony lub przemieszczony względem swojego pierwotnego położenia.
Zawartość opisu topograficznego
Opis topograficzny zawiera przynajmniej:
- oznaczenie sekcji mapy dla skali 1: 50 000 dla osnowy podstawowej i 1: 10000 - dla osnowy szczegółowej (sekcja mapy na której znajduje się punkt osnowy),
- numer katalogowy i nazwa punktu - numer i oznaczenie głowicy znaku oraz
nazwa: triangulacyjny, poligonowy lub wysokościowy,
- dane adresowe tj. województwo, gmina, miejscowość położenia punktu oraz nazwisko,
imię i adres zamieszkania użytkownika nieruchomości zawierającej punkt,
- szkic sytuacyjny położenia punktu zorientowany do północy, z miarami do trwałych
szczegółów terenowych,
- szkic sposobu stabilizacji punktu, jeśli trzeba to z podaniem typu,
wymiarów znaku oraz miar określających jego położenie w stosunku do powierzchni terenu, określenie miejsca celowania na dany punkt, dla punktów ściennych wykonuje się rysunek ściany budynku z miarami od krawędzi i powierzchni gruntu lub wkleja się zdjęcie z uczytelnionym znakiem i dopisanymi miarami,
- szkic powiązania obserwacjami danego punktu z sąsiednimi punktami sieci, zawierający długości
boków, numery punktów sąsiednich i dla osnowy poziomej kąt poziomy między bokami,
- dane wykonawcy oraz nazwa instytucji wykonujących stabilizację znaku i sporządzenie opisu.
Szkic sytuacyjny
Szkic sytuacyjny położenia znaku wykonuje się przy zastosowaniu znaków umownych wykorzystywanych na mapie zasadniczej, bez dokładnego zachowania skali, jednak starając się zachować proporcje odległości.
Na szkicu zamieszcza się wszelkie dane opisowe i trwałe szczegóły sytuacyjne ułatwiające odnalezienie znaku oraz przydatne do wykonania domiarów odległości pomiędzy znakiem a szczegółem. Ilość tych miar powinna umożliwiać, co najmniej dwukrotne wyznaczenie położenia danego punktu w terenie. Punkt ma być związany miarami ze szczegółami uwidocznionymi na mapie w sposób umożliwiający jego naniesienie na tę mapę. Dla punktów osnowy podstawowej jest to mapa w skali 1: 10 000, zaś dla punktów osnowy szczegółowej - skala bazowa mapy zasadniczej. Wśród kilku domiarów bezpośrednich do trwałych szczegółów wskazane jest wykonanie rzutu prostokątnego centru znaku na linię pomiarową utworzoną przez dwa szczegóły zidentyfikowane na istniejącej mapie. Dla punktów przy ulicach należy podawać nazwy ulic i numery pobliskich budynków, zaś dla dróg - nazwy miejscowości lub osiedli, do których te drogi prowadzą. Wykonuje się również domiary do osi dróg i punktów ich przecięć oraz urządzeń drogowych takich jak: mosty, przepusty, słupy kilometrowe i hektometrowe z podaniem ich numeracji. Podobnie ważnym elementem orientacyjnym mogą być numery słupów przewodów napowietrznych. Przy wykonywaniu domiarów do granic lub znaków granicznych działek należy podawać ich numery ewidencyjne oraz nazwiska i adresy władających. Do nawiązywania znaków należy unikać domiarów od drzew, ponieważ z czasem prowadzi to do problemów z identyfikacją szczegółu. Jeśli pozwalają na to warunki terenowe odległość: szczegół - punkt nie powinna przekraczać 25 m, czyli długości typowej ruletki, jednak możliwość wykorzystania do opisu domiarów biegunowych realizowanych dalmierzami elektromagnetycznymi znacznie powiększa zasięg szczegółów, jakie mogą być uwzględnione przy opisie.
Powyższe informacje o zawartości opisu topograficznego zostały przygotowane na podstawie materiałów dr Andrzeja Jagielskiego z Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie.
Jak praktycznie wykonać opis topograficzny w C-Geo ?
Przykładowy wzór dokumentu, który można w C-Geo wczytać jako formularz, znajdziemy w folderze instalacyjnym C-Geo ../FORMULAR/OPISTOPO.FRM
W razie potrzeby możemy go zmodyfikować, podobnie jak inne formularze, przy pomocy Edytora formularzy.
Pola opisowe formularza wypełniamy klikając na nie i wprowadzając odpowiednie teksty, wspomniane powyżej - numer znaku, typ stabilizacji, adres itd.
Szkic sytuacyjny punktu wykonujemy na mapie C-Geo, współrzędne punktów są nieistotne wszak rysujemy szkic, po prostu włączamy przyciąganie bez punktu i rysujemy używając zwykłych narzędzi rysunkowych: rysuj obiekt zamknięty, rysuj obiekt otwarty, wstaw symbol, wstaw tekst. Nie ma sensu używanie narzędzia czołówka do opisywania odległości, gdyż na szkicu są one przecież fikcyjne. Szkic może przykładowo wyglądać tak:
W oknie formularza dwuklikamy na pole ze szkicem (rysunek) i wstawiamy do niego
widok mapy z narysowanym szkicem. Jeśli w przyszłości zamierzamy wykonywać
kolejne rysunki opisów, to być może warto wstawić formularz do okna mapy,
wtedy będziemy mieli pojęcie o wielkości obszaru prostokątnego w którym powinniśmy zmieścić
sie ze szkicem, tak by był czytelny.
Rysunek połączeń punktu obserwacjami z innymi punktami
Podobnie jak szkic orientacji znaku, wykonujemy na mapie rysunek połączeń punktu obserwacjami z innymi punktami osnowy. Gotowy rysunek wskazujemy w formularzu w polu roboczym przeznaczonym do tego.
Gotowy formularz drukujemy, eksportujemy do pliku rastrowego czy tez do pliku pdf,
w zależności od potrzeb. Warto przygotować sobie projekt z mapą przeznaczoną
tylko do rysowania opisów topograficznych. Wykorzystanie istniejącego
rysunku, np. szkicu obserwacji, przyspieszy wykonanie następnych opisów.
Przykładowo dla punktów poligonowych wystarczy podmieniać numery, wartości kąta
oraz odległości.
